Rozstanie jest dłuższym procesem, w którym w poszczególnych fazach na pierwszy plan wysuwają się określone tematy i zadania, jest procesem bolesnym, nawet jeśli przez wiele lat związek borykał się z kryzysami.
Dzieje się tak dlatego, że wchodzimy w związek z nadzieją na szczęśliwą przyszłość. Dla wielu osób rozstanie jest czasem odkrywania samego siebie i często najtrudniejszym w całym życiu (dr Anna Winnicka psycholog); dlatego łatwiej przejść go z pomocą wykwalifikowanej osoby:
- Pełnomocnika - radcy prawnego lub adwokata, który przedstawi prawne aspekty, nakreśli zagrożenia, szanse, procedury oraz konsekwencje, pozwoli podjąć decyzję czy wstrzymać się, walczyć, a może rozpocząć gromadzenie dowodów czy też podjąć niezwłoczną interwencję prawną w ochronie swojej rodziny.
- psychologa, psychoterapeuty, który wysłucha, przeanalizuje i sprowokuje do autorefleksji.
Wspólne omówienie wrażliwych aspektów małżeństwa da możliwość przygotowania strategii możliwych działań oraz przebieg procesu motywacyjnego.
Pomoc psychologiczna w trakcie rozwodu i separacji
Zgłoszenie się do psychologa, psychoterapeuty to żaden wstyd i nie świadczy o jakiejkolwiek chorobie psychicznej. To wsparcie, które pomaga świadomie podejść do problemów i szukać ich rozwiązania gdyż w emocjach trudno racjonalnie myśleć i spokojnie oceniać, czy to tylko kryzys małżeński czy też faktycznie prosta droga do rozstania. Terapia psychologiczna w takich sytuacjach może iść w wielu kierunkach, od terapii rodzinnej począwszy a na pomocy psychologa dziecięcego skończywszy.
Psycholog może stać się pośrednikiem w zapewnieniu prawidłowej komunikacji, ale i zrozumieniu własnych potrzeb.
Bez względu na powód rozstania, to koniec jednego etapu i początek nowego, to zdarzenie o charakterze kryzysowym zarówno w wymiarze osobistym jak i interpersonalnym skutkujące dużym obciążeniem emocjonalnym wynikającym między innymi z pozostawania w sytuacji nasilonego konfliktu. To rekonstrukcja systemu rodzinnego prowadzącego do konieczności dokonania zmian w sposobie definiowania siebie, odnalezienia się w nowej sytuacji i roli, przeorganizowania życia, ustalenia na nowo sprawowania opieki na dziećmi itp. Rozwód jest zatem kaskadą stresogennych zmian w życiu dorosłych i dzieci (Beisert,2000; Liberska, Matuszewska,2001;Czerederecka iin.) to konieczność zmierzenia się z szeregiem emocji, które pojawiają się wraz z podjęciem decyzji o rozpoczęciu nowego, nieznanego dotąd życia.
Jak przygotować dzieci na rozwód rodziców?
Rozwód ma także wielorakie konsekwencje dla dzieci i to na kilku poziomach: emocjonalnym (poczucie bezradności, lęk o przyszłość, wstyd przed rówieśnikami), społecznym (osamotnienie i izolacja), psychologicznym (poczucie odrzucenia, obniżenie poczucia własnej wartości, problemy z nawiązywaniem relacji) dlatego ważne jest aby rodzic w trakcie rozwodu czy separacji między innymi:
- Ograniczył do minimum liczbę zmian, z jakimi musi się uporać dziecko.
- Zadbał o kontakty dziecka z drugim rodzicem.
- Konflikty z byłym partnerem redukował do minimum, szczególnie w obecności dzieci.
- Nie używał dziecka jako posłańca, szpiega, czy kontrolera.
- Dbał o siebie i swoje potrzeby.
- Dużo rozmawiał z dzieckiem.
- Uzbroił się w cierpliwość bo to czas próby i wzmożonej agresji dziecka! Najgorszy jest pierwszy rok po rozwodzie.
- Podkreślał, że rozwód dotyczy współmałżonków, a nie rodziców.
Psychoterapeuta Anna Ryczkowska